درخت خرمالو و بیماری های شایع آن

https://hojrenama.com/wp-content/uploads/2017/05/derakhte-khormaloo-1.jpg
درخت خرمالو از تیره ی آبنوس می باشد و خاستگاه آن به آسای شرقی یعنی چین ، کره و ژاپن باز می گردد. تا 4 یا 5 سال پس از کاشت این درخت میوه دهی را آغاز می کند اما محصول تجاری درخت خرمالو پس از 10 سالگی این گیاه قابل دسترس است.

درخت خرمالو یا همان خرمالو انواع گوناگونی دارد ، خرمالوی ویرجینیا بومی آمریکای شمالی ، خرمالوی خرمندی کوچک آسیایی و خرمالی های معمولی بومی چین که این مورد آخر برای تولید بهترین گونه می باشد.

فرایند تولید میوه اغلب از دو طریق بکر باری و گرده افشانی انجام می پذیرد که این عمل توسط حشرات انجام می پذیرد. نهایتا میوه های تلقیح یافته دارای هشت دانه می باشند. به طور کلی کیفیت و نوع محصول نهایی در بکرباری و گرده افشانی با هم متفاوت است و می توان گفت که میوه های بکر بار نسبت به میوه های دانه دار کیفیت بالا تری دارد. میوه های بکربار گوشته ی روشن تر و گس تری دارند. جالب است بدانید میوه های خرمالو در هنگامی که کال است طعم گس دارد و پس از برداشت می تواند برسد.

شاخه های یکساله دارای جوانه هایی در اطراف و انتها می باشند. محل قرار گیری گل های نر روی گل آذین گرزن می باشد. درخت خرمالو را تقریبا می توان در گره درختان میوه مناطق گرمسیری دسته بندی کرد ، به همین جهت باید در سرماهای دیر رس بهاره گیاه را به خوبی محافظت کرد وگرنه احتمال آسیب دیدن شاخسار های یکساله وجود دارد. مقاومت درخت در زمستان مانند انار تا -10 درجه سانتی گراد است.

نیاز جوانه های درخت خرمالو 100 تا 400 ساعت و زیر 7 درجه سانتی گراد می باشد. در برخی از گونه ها ، تحمل سرمای -18 درجه سانتی گراد هم مشاهده می شود. خاک مطلوب برای پروش این گیاه ، خاک های سبک و با نفوذ پذیری بالا می باشد. در نگهداری این گیاه خاک های سنگین و مرطوب با زهکشی ناکافی برای رشد خرمالو مناسب نیست.

علیرغم نکاتی که در نگهداری از خرمالو گفته شد باید گفت که این گیاه نسبت به خشکی خیلی حساس است و این آبیاری مداوم در فصول گرما را می طلبد البته آبیاری بی رویه در فصل رشد موجب ریزش میوه ها می شود.

در کاشت درختان خرمالو باید فاصله 5 تا 6 متری رعایت شود. هم چنین هدایت این درخت به روشی به نام شلجمی صورت می پذیرد. تکثیر خرمالو از راه پیوند بر روی پایه های بذری انجام می شود.

بیماریهای درخت خرمالو

حساسیت های درخت خرمالو را می توان در مواردی چون زهکشی ضعیف و نامناسب خاک ، کمبود اکسیژن در خاک ، آب ماندگی در پای درخت و هم چنین آبیاری بی رویه خلاصه کرد. آبیاری های زیاد و غرقابی موجب پوسیدگی ریشه و طوقه درخت در اثر بیماری های قارچی می شود که متعاقبا زرد شدن برگ ها را به دنبال دارد. خاک فشرده و قلیایی و آب دارای کربنات سبب کمبود آهن می شود که علائم آن در برگ های جوان ظاهر می شود. البته ناگفته نماند که اصلاح خاک می تواند فورا این شرایط را بهبود ببخشد.

قارچ هایی که عامل این بیماری و پوسیدگی می شوند انواع مختلف این درخت در سنین مختلف را مورد هجوم قرار می دهند و از راه های خاک ، آب و نهال آلوده منتقل می شود. این قارچ بسیار آبدوست است و در آب در خاک ها با زهکشی نا مناسب و خاک های سنگین به سرعت زیاد می شود. بهترین راه مبارزه با این بیماری ، پیشگیری از طریق رعایت نکات زیر است.

در باغ های قدیمی که طوقه زیر خاک قرار گرفته است برای جلوگیری از این بیماری باید خاک پای درخت را کنار زد و تا نزدیک ریشه پیش رفت تا طوقه در بیرون و در معرض هوا قرار بگیرد. باید توجه داشته که در اجرای این عملیات به طوقه ی گیاه آسیب وارد نشود.

با توجه به اندازه ی درخت حلقه ای به شعاع نیم متر دور درخت ایجاد نمایید تا آب به طوقه ی درخت نرسد. در خاک برداری به این صورت ، به اصطلاح تشتکی باید دقت کنید که نه خاک طوقه را بپوشاند و نه آب به پای طوقه برسد.

[fruitful_dbox] حتما بخوانید : نکات کاشت و پرورش درخت آلبالو [/fruitful_dbox]

در باغ هایی که آلوده هستند این کار را برای درختان آلوده و درختان اطراف آن انجام دهید تا از شیوع بیماری جلوگیری شود.

جدا از ریختن خاک در پایه طوقه ی درختان به خصوص درختان آلوده خود داری کنید و در صورت اجبار از شن استفاده کنید.

اگر پوسیدگی در طوقه درخت کم تر از یک سوم دور آن باشد می توان با چاقوی تیز بخش های پوسیده را تراشید تا به قسمت سالم طوقه رسید پس از آن تنه و طوقه را در محلول بردو ضد عفونی کرد و نهایتا محل را با خمیر بردو پوشاند. توجه کنید که در استفاده ی دوباره از چاقوی برای درختان دیگر آن را با بردو ضد عفونی کنید.

اما اگر این پوسیدگی به بیش از یک سوم رسیده باشد باید فقط به کنار زدن خاک پای درخت بسنده کنید. این عمل به عمر درختتان اضافه خواهد کرد.

تراشیدن طوقه را فقط زمانی انجام دهید که پوسیدگی را در اطراف آن مشاهده کنید.

درختان خشک شده ای که از آن ها قطع امید کرده اید را از خاک خارج کنید و بسوزانید. محل آن را با آب آهک رقیق و یا محلول بردو عفونت زدایی کنید و تا مدت یک سال حداقل از کاشتن درخت در آن مکان خودداری کنید.

این بیماری یعنی پوسیدگی طوقه به گموز نیز مشهور است. در باغاتی که درختان مشکل گموز دارند از زخمی کردن طوقه هنگام عملیاتی نظیر پابیل کردن و از بین بردن علف های هرز و... جلوگیری کنید.

اطراف درختان را از شاخ و برگ های اضافی و علف های هرز همیشه تمیز نگه دارید.

نگهداری همیشگی از درختان در باغات مشکل دار بسیار مهم است و باید نوع و میزان تغذیه در آن ها به طور دقیق رعایت شود.مصرف کودهای شیمیایی و آلی تاثیرات مثبتی در درمان این امراض دارد.

به منظور جلوگیری از تکثیر و انتشار قارچ و هم چنین گسترش بیماری ها باید استفاده از ماشین آلات در باغ ها با محدودیت انجام شود تا آلودگی ها پخش نشوند.
مطلب کامل در لینک زیر بخوانید
https://hojrenama.com/2017/05/06/%d8%af%d8%b1%d8%ae%d8%aa-%d8%ae%d8%b1%d9%85%d8%a7%d9%84%d9%88-%d9%88-%d8%a8%db%8c%d9%85%d8%a7%d8%b1%db%8c-%d9%87%d8%a7%db%8c-%d8%b4%d8%a7%db%8c%d8%b9-%d8%a2%d9%86/