آشنایی با گیاهان دارویی پر خاصیت

https://hojrenama.com/wp-content/uploads/2017/04/giuahan-darooe1.jpg
پیش ‌از ظهور پزشکی مدرن و عرضه ‌ی داروهایی شیمیایی ، گیاهان وجود داشته ‌اند و تمدن‌ های باستانی با نحوه‌ی استفاده از آن‌ها جهت درمان بیماری‌های رایج و حتی بیماری‌های کشنده آشنا بوده‌اند. پاپیروس‌های ابرس در مصر باستان ، نوشته شده در ۱۵۵۰ سال پیش‌از میلاد مسیح ، بیش از ۱۰۰ صفحه طول داشته  و جزئیاتی در مورد ۷۰۰ گیاه دارویی و نحوه‌ی استفاده از آن‌ها را توضیح داده است. هم‌چنین لوحه‌ی سنگی پیدا شده در یونان باستان ۱۶ قرن پیش‌از میلاد مسیح خواص گیاهان دارویی را در خود جای داده است.

بعدها، در دهه‌ی ۸۰ و اوایل دهه‌ی ۹۰ میلادی، خواص‌گیاهان دارویی نسل ‌به‌ نسل بیشتر انتقال داده‌ شده‌اند. زن‌ها در خانه اطلاعات بیشتری از تأثیر این گیاهان جهت درمان، داشته‌اند. آن‌ها نه تنها در نقش پزشک خانوادگی در درمان بیماری‌ها حضور داشته‌اند بلکه جهت  آماده ‌کردن انواع گیاهان نیروبخش و مرهم‌های گیاهی نیزکارآمد بوده‌اند.

امروزه ، سازمان بهداشت جهان (WHO) تخمین زده است که تقریبا ۸۰ درصد از مردم جهان همچنان از گیاهان دارویی بهره می‌جویند. در همین حال، تقریبا ۷۰ درصد از داروهای مصنوعی در ایالات‌متحده نیز در محصولات خود از مواد طبیعی استفاده می‌کنند.

متأسفانه، گیاهان دارویی در ایالات‌متحده هر روز بیشتر اعتبار خود را از دست می‌دهند. اما اگر شما برای حفاظت از سلامتی خود مایل به استفاده از این داروهای طبیعی هستید باید بدانید که مقدار زیادی از آن‌ها در دسترس شما هستند.

۷ گیاه دارویی که می‌توانید جهت ارتقای سلامتی خود از آن‌ها بهره بگیرید.

در زیر نکات بسیار خوبی برای شروع یادگرفتن قدرت عجیب گیاهان در درمان بیماری‌ها آمده است. این تنها نمونه‌ی کوچکی است و زمانی که با آن‌ها آشنا شوید بیشتر به دنیای مرموز خواص درمان‌کننده‌ی آن‌ها کشیده خواهید شد.

زنجفیل

زنجفیل یک نوع ادویه است که توصیه می‌کنیم همیشه در آشپزخانه‌تان داشته باشید. نه تنها طعم فوق‌العاده‌ای به غذاهایتان می‌دهد (به خصوص اگر با سیر مخلوط شود) بلکه آنقدر خواص دارویی دارد که می‌توان در مورد آن چندین کتاب نوشت.

زنجفیل بیشتر به خاطر خواص ضد تهوع آن شناخته می‌شود. اما هم‌چنین دارای خاصیت ضعیف ضد باکتری ، ضدویروس ، آنتی‌آکسیدان و ضد انگل می‌باشند. البته بیش از ۴۰ خاصیت دارویی دیگر نیز به صورت پزشکی برای این گیاه شناسایی شده‌اند. این گیاه دارویی ضدالتهاب است و باعث می‌شود دارویی مؤثر جهت از بین بردن درد مفاصل، دردهای دوران قاعدگی، سر دردها و دیگر دردها باشد.

خاصیت ضد درد این گیاه بسیار زود اثر می‌باشد. هم‌زمان با اینکه ضد درد مفاصل و دردهای دوران قاعدگی است، می‌تواند به اندازه‌ی داروهایی شیمایی نظیر ساماتریپن به کاهش سردردهای میگرنی نیز کمک کند.

همچنین زنجفیل خاصیت ضد سرطانی و ضد دیابت داشته و برای درمان کبدهای چرب غیر الکلی، آسم، عفونت‌های باکتریایی و قارچی مؤثر می‌باشد. همین‌طور این گیاه ضد تهوع بوده و برای درمان ماشین‌زدگی (یا دریا زدگی) نیز استفاده می‌شود.

همچنین زنجفیل خاصیت ضد سرطانی و ضد دیابت داشته و برای درمان کبدهای چرب غیر الکلی ، آسم ، عفونت‌های باکتریایی و قارچی مؤثر می‌باشد. همین‌طور این گیاه ضد تهوع بوده و برای درمان ماشین‌زدگی (یا دریا زدگی) نیز استفاده می‌شود.

مصرف روزانه ۱ گرم زنجفیل در بانوان باردار ، کاهش شدید حالت تهوع و استفراغ را در پی خواهد داشت. همچنین برای آن‌هایی که میگرن دارند نیز ، این گیاه بیشتر از مسکن‌های شیمیایی در کاهش تهوع‌های صبح‌ گاهی تأثیر خواهد کرد.

همچنین اگر با سوءهاضمه دست و پنجه نرم می‌کنید، مصرف زنجفیل ضروری است و بیشتر از داروهای مسکن معمول اثر خواهد کرد. زنجفیل دارای پروتئین‌ ها و آنزیم‌ هایی است که برای هضم غذا ضروری می‌باشد و به خالی‌ کردن معده بدون هیچ عارضه‌ی جانبی‌ای کمک خواهد کرد. این‌گیاه ضد گرفتگی عضلات بوده و این توضیحی است برای علت اینکه به آرام شدن روده‌ها کمک می‌کند.

 سیر

مصرف روزانه یک یا دو حبه سیر، پزشک را از شما دور نگه می‌دارد. بخشی به این دلیل که به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند و بخشی دیگر به دلیل خواص ضد باکتریایی ، ضد ویروسی و ضد قارچی آن. بسیاری از خواص درمانی سیر به خاطر مواد گوگردی آن مانند آلیکین ، که علت بوی به‌خصوص آن نیز می‌باشد ، است. به‌طور کلی خواص سیر به چهار دسته‌ی اصلی تقسیم می‌شوند:

کاهش التهاب (کاهش خطر ابتلا به آرتروز و دیگر امراض مرتبط با التهاب)

تقویت سیستم ایمنی بدن (دارای خواص ضد باکتری، ضد قارچ، ضد ویروس و ضد انگل)

تقویت و تنظیم سیستم گردش‌خون (حفاظت در برابر لخته‌شدن خون و جرم‌گرفتن عروق. ارتقای کیفیت سلول‌های چربی و کاهش فشار خون)

خاصیت سمی بودن برای حداقل ۱۴ نوع سلول سرطانی (شامل مغز، ریه، پستان، معده و غده‌ی پانکراس)

به‌علاوه، سیر می‌تواند در برابر باکتری‌های مقاوم به دارو، مؤثر باشد. تحقیقات نشان داده‌اند که زمانی که آلیکین در بدن شما هضم می‌شود باعث تولید اسید سولفونیک می‌شود. ترکیبی که بیشتر از هر ترکیب دیگری، به مبارزه شدید با رادیکال‌های آزاد خطرناک در بدن شما، می‌پردازد. این دلیلی برای این است که من سیر را به عنوان یکی از ۷ داروی برتر گیاهی در این فهرست آورده‌ام.

به منظور دریافت خواص درمانی حبه‌های سیر، می‌ بایستی آن‌ها را به صورت خرد شده و یا له شده مصرف کرد تا به آزاد کردن یک آنزیم به نام آلیناز کمک شود. این آنزیم به عنوان تسریع کننده‌ی ساختن آلیکین عمل می‌کند.

آلیکین، به سرعت شکسته می‌شود تا باعث ساختن ترکیبات حاوی گوگرد دیگر شود. پس به منظور فعال کردن خواص درمانی سیر، حبه‌ی تازه سیر را با پشت قاشق له کرده و سپس ببلعید. هم‌چنین می‌توانید آن را در آبمیوه‌گیری بیندازید و آن را همراه آب‌میوه‌ها و سبزیجات دلخواهتان مصرف کنید.

 نعناع

نعناع برای دستگاه تنفسی انسان و درمان بیماری‌های مرتبط نظیر سرفه ، سرماخوردگی ، آسم ، حساسیت و سل مفید می‌باشد. به منظور هضم آسان آن، کپسول‌های عصاره‌ی نعناع  به عنوان اولین درمان برای بیماران دارای سندروم روده‌ی آسیب‌پذیر (IBS) استفاده می‌شود. همچنین این کپسول‌ها ، جایگزین‌های مناسبی برای داروهایی نظیر باسکوپان که برای درمان اسپاسم‌های روده‌ی بزرگ مصرف می‌شود، می‌باشد.
هم‌چنین این گیاه باعث رفع اسپاسم در ماهیچه‌های روده و خروج گازهای معده و بنابراین از بین بردن دردهای شکمی می‌شود. برای از بین بردن نفخ می‌توانید عصاره‌ و یا برگ نعناع را به چای افزوده و میل کنید.  استنشاق بوی خوش نعناع همچنین باعث تقویت حافظه و کاهش استرس می‌شود. عصاره‌ی این گیاه می‌تواند به‌عنوان داروی خلط‌آور عمل کند و به پاک‌سازی راه‌های تنفسی کمک ‌کند. از عصاره‌ی این گیاه برای بخور دادن دستگاه تنفسی استفاده کنید و یا آن را بر روی سینه‌ی خود بمالید تا به پاک‌سازی راه بینی کمک کرده و علائم سرماخوردگی را کاهش دهد. این گیاه هم‌چنین به سردردهای عصبی کمک زیادی می‌کند. برای سردرد، چند قطره از آن را روی مچ دست خود و یا یک تکه پارچه ریخته و استنشاق کنید. هم‌چنین می توانید عصاره‌ی آن را مستقیم بر روی پیشانی و شقیقه‌های خود بمالید. عصاره‌ی نعناع برای ماساژهای عضلانی و سینه، سردرد، درد دندان و رایحه‌درمانی مفید می‌باشد. هم‌چنین می‌توانید عصاره‌ی آن را به دستگاه تهویه‌مطبوع خانه اضافه کرده و از خواص ضد باکتریایی و رایحه‌ی طبیعی آن استفاده کنید.

هنگامی که می‌خواهید برای مصارف شخصی نعناع تهیه کنید ، برگ‌های تازه عطری دوچندان نسبت به نعنای خشک خواهد داشت (مثلا برای استفاده در چای). به دنبال برگ‌های سبزی باشید که هیچ لک سیاهی به روی آن‌ها نباشد و یا زرد نشده باشد. به‌علاوه به جز استفاده برگ نعناع در چای می‌توانید آن را به سوپ، سالاد میوه و خوراک اضافه کنید. هم‌چنین کشت نعناع در خانه کاری بسیار ساده می‌باشد و باعث دفع حشرات موذی و آفاتی که به باغچه‌تان حمله می‌کنند، می‌شود.

 اسطخدوس

عصاره‌ی اسطخدوس دارای یک ترکیب پیچیده‌ی شیمیایی با بیش از ۱۵۰ نوع مولکول می‌باشد. عصاره‌ی این گیاه سرشار از استر می‌باشد که نوعی مولکول خوش‌بو است و دارای خواص ضد اسپاسم (برای فرو نشاندن دردهای ناشی از اسپاسم) و آرام‌ بخش بوده و همچنین مؤثر در تنظیم گردش خون است. ترکیب‌های گیاهی مهم عصاره‌ی این گیاه از گیاهان دارویی شامل استات لینالیل، لینالول (یک نوع تراپین  الکل غیر سمی دارای خواص میکروب ‌کشی طبیعی)، تراپنین، تراپنین-۴-ول و کافور است. دیگر ترکیبات اسطخدوس که باعث ایجاد خواص ضد باکتریایی و ضد التهاب این گیاه می‌باشند شامل، کیساکیمین، استات لاواندولیل، سینول ۱-۸، لیمونین و گرانیول است.

عصاره‌ی اسطخدوس برای خاصیت آرام‌بخش و ضداضطرابش شناخته شده است و به عنوان ماده‌ی معطر در تولید عطر، درمان بی‌خوابی، اضطراب، افسردگی، بی‌قراری، درد دندان و استرس استفاده می‌شود. هم‌چنین به عنوان ماده‌ای مؤثر در کاهش تقریبا تمام بیماری‌های مزمن، از درد تا عفونت، تشخیص داده شده است.

من، شخصا، شیفته‌ی  تأثیر اعجاب‌انگیز عصاره‌ی اسطخدوس در مبارزه با انواع بیماری‌های قارچی پوست و عفونت‌های ناخن، شده‌ام. دانشمندان دانشگاه کویمبریا کشف کرده‌اند که اسطخدوس برای نوعی عامل بیماری ‌زای پوستی به نام درماتوفیت و هم‌چنین انواع گونه‌های قارچ کاندیدا، کشنده می‌باشند.

این گیاه خاصیت ضد درد نیز دارد. می‌تواند باعث کاهش آثار گرفتگی و یا آسیب‌ دیدگی ماهیچه شده و به رفع درد مفاصل ، رماتیسم ، رگ‌به‌رگ شدگی ، کمردرد و پشت درد نیز کمک کند. کافی ‌است به سادگی مقداری عصاره‌ی اسطخدوس را در ناحیه‌ی آسیب دیده مالش دهید. عصاره‌ی این گیاه هم‌چنین می‌تواند باعث کاهش درد ناشی از سوزن تزریقات شود.

این گیاه در درمان برخی ناراحتی‌های پوستی نظیر آکنه، پیسی، اگزما و چین‌ و چروک نیز مؤثر است. هم‌چنین به ترمیم لک‌های پوستی که ممکن است بر اثر یک زخم قدیمی، بریدگی و یا سوختگی باشد، کمک می‌کند. هم‌چنین می‌تواند به آرام‌کردن جای گزش حشرات و خارش پوست کمک فراوانی بکند (اسطخدوس می‌تواند به دفع حشراتی مانند پشه و بید کمک کند. در واقع این گیاه به عنوان یکی از ترکیبات انواع پشه‌کش مورد استفاده قرار می‌گیرد).

هم‌چنین این گیاه می‌تواند موهای شما را سالم نگاه ‌دارد. اسطخدوس می‌تواند شپش‌ها و تخم آن‌ها را از بین ببرد. واحد اطلاعاتی رواج داروهای طبیعی NMCB4 نوشته است که اسطخدوس احتمالا در درمان کچلی و یا ریزش مو مؤثر می‌باشد و باعث افزایش رشد موها تا ۴۴ درصد پس از یک دوره‌ی مصرف ۷ ماهه می‌شود.

اسطخدوس می‌تواند دستگاه گوارش را بهبود ببخشد. این گیاه می‌تواند به تنظیم حرکت  روده‌ها کمک کرده و به ترشح صفرا و اسید معده کمک شایانی بکند. این خاصیت می‌تواند برای درمان دردهای شکمی، یبوست، نفخ، گاز معده، اسهال و استفراغ مفید باشد.

هم‌چنین اسطخدوس باعث بهبود مشکلات تنفسی می‌شود. این گیاه می‌تواند به تخفیف مشکلات تنفسی نظیر سرماخوردگی و آنفولانزا، عفونت گلو، سرفه، آسم، سیاه ‌سرفه، عفونت‌های سینوسی، برونشیت، ورم لوزه و التهاب حنجره کمک کند. می‌توان آن را بر روی گردن، سینه و یا پشت مالید و یا از طریق بخور تنفس نمود.

همچنین این گیاه به تنظیم ادرار کمک می‌کند که خود باعث تنظیم شدن هورمون‌ها، جلوگیری از تشکیل کیست (التهاب مثانه) و همچنین از بین‌بردن انقباض مثانه می‌شود.

اسطخدوس به تنظیم گردش خون نیز کمک می‌کند. این گیاه به پایین آوردن  فشارخون کمک کرده و می‌تواند برای درمان بیماری‌های فشار خون استفاده شود.

آویشن

آویشن یک گیاه معطر است که به غذاها طعمی فوق‌العاده می‌بخشد. بخشی از این خاصیت مربوط به مقدار زیاد آنتی‌اکسیدان درون آن است. این گیاه حاوی مقادیر زیادی زردینه یا فلاونویید بوده که برای سلامتی انسان بسیار مفید بوده و می توان به عنوان یکی از گیاهان دارویی از آن یاد کرد و شامل آپیجنین، نارینجنین، لوتئولین و تایمولین است که ثابت شده نقش مؤثری در افزایش سطح چربی مفید در غشای سلول‌ها دارند. آن‌طوری که بنیاد جورج ماتلجان گفته است: «به ویژه، مقدار DHA (دکوزاهگزانوئیک اسید، که یک اسید چرب امگا ۳ می‌باشد) در غشای سلول‌های مغز، کلیه و قلب پس از مصرف مرتب آویشن افزایش پیدا می‌کنند.».

آویشن همچنین سرشار از مواد مغذی می‌باشد. این گیاه دارای ویتامین ث، ویتامین آ ، آهن ، منگنز ، مس و فیبر خوراکی می‌باشد. وقتی ازین گیاه به عنوان ادویه در غذا استفاده می‌شود می‌تواند باعث جلوگیری از تشکیل مولکول‌های پیچیده و خطرناک گلیکاسیون (AGEs) در غذا بشود که این موضوع آویشن را از مهم‌ترین مواد جهت پیشگیری از بیماری‌ های قلبی به خصوص در کودکان کرده است. در راستای خواص ضد باکتریایی ، ضدانگلی ، ضد رماتیسم ، خلط‌آور، ضد فشار خون و آرام بخش آن ، کاربردهای فراوانی نظیر موارد زیر دارد :

داروی خانگی : عصاره‌ی آویشن جهت درمان و تخفیف مشکلاتی نظیر نقرس ، آرتروز، زخم ، گزیدگی ، گلودرد ، کاهش آب بدن ، مشکلات قاعدگی و یائسگی ، تهوع و خستگی مفرط ، مشکلات تنفسی (مانند سرماخوردگی) ، مشکلات پوستی (نظیر پوست‌های چرب و یا جای زخم‌ها) ، قارچ عامل بیماری پای ورزشکاران ، خماری و حتی افسردگی کاربرد دارد.

رایحه ‌درمانی: عصاره‌ی این گیاه می‌تواند جهت تنظیم ذهن، تقویت حافظه و تمرکز و همین‌طور آرام‌کردن اعصاب مورد استفاده قرار بگیرد.

محصولی برای مو : گفته می‌شود که عصاره‌ی آویشن می‌تواند از ریزش موها جلوگیری کند. این گیاه به عنوان دارو برای درمان کچلی استفاده شده و به شامپوها و سایر محصولات مو افزوده می‌شود.

محصولی برای پوست: عصاره‌ی آویشن به عنوان درمانی جهت پیرشدگی پوست و درمان آکنه استفاده می‌شود.

دهان ‌شویه و شوینده ‌ی گیاهی : عصاره‌ی آویشن درست مانند عصاره‌ی نعناع ، انگورک و اکالیپتوس جهت ارتقای سلامت دهان و دندان استفاده می‌شود.

دفع‌کننده‌ی حشرات: عصاره‌ی آویشن می‌تواند حشرات موذی مانند :  پشه ، مگس ، شپش و بید را از محیط دور کند.

 بابونه

بابونه بیشتر در چای جهت آرام‌کردن ناراحتی معده و کمک به خواب استفاده می‌شود. کمیسیون ای آلمان (یک سازمان دولتی است) تأیید کرده است که بابونه جهت از بین بردن تورم پوست و مبارزه با باکتری‌ها مفید است. بابونه به شدت ضد التهاب بوده و هم‌چنین به عنوان ماده‌ی ضد باکتری، ضد اسپاسم و ضد حساسیت استفاده شده و به عنوان گیاه شل‌کننده‌ی عضلات و آرام‌ بخش نیز شناخته می‌شود. این گیاه جهت درمان پیسی، اگزما، آبله‌مرغان، سوزش پای کودکان، زخم‌های که دیر خوب می‌شوند، آبسه و التهاب لثه استفاده می‌شود. طبق نظر نشریه‌ی هرب ویزدام می‌تواند در شرایط زیر نیز مفید باشد:

«عصاره‌ی این گیاه خواص دارویی بسیاری دارد اما بهترین خاصیت آن استفاده به عنوان آرام‌بخش است.  این گیاه تأثیری آرام‌کننده روی انسان می‌گذارد و می‌تواند جهت درمان بی‌خوابی، تخفیف ترس‌های عصبی و به عنوان یک آرام‌بخش عمومی استفاده شود. این گیاه برای افرادی که دارای اضطراب و پرخاش‌گری هستند مفید می‌باشد. جدای از خواص ذهنی، از بابونه می‌توان جهت شل‌کردن عضلات و مفاصل نیز استفاده کرد.

همچنین جهت درمان انقباض‌های دوران قاعدگی و کمر درد و همین‌طور آرام‌کردن دستگاه گوارش ، ناراحتی‌های معده و یبوست نیز استفاده می‌شود. وقتی به صورت موضعی بر روی پوست گذاشته شود می‌تواند قرمزی و خارش را برطرف کند. به این علت، یک ماده‌ی بسیار معمول در محصولات مراقبت از پوست می‌باشد. هم‌چنین این گیاه جهت از بین بردن خارش‌هایی که به دلیل حساسیت رخ می‌دهند نیز مؤثر است. گاهی بابونه را جهت درمان جوش نیز استفاده می‌کنند. به دلیل خاصیت ضدالتهابش می‌توان از آن جهت کم‌کردن تورم‌های پوست که به علت جوش و یا دیگر محرک‌های پوستی ایجاد می‌شوند، نیز استفاده کرد.»

گل قاصدک

این گیاه گل‌دار از قدیم به عنوان تقویت‌ کننده‌ی کبد مصرف می‌شده است و جهت پاکسازی و ارتقای سلامت کبد مفید می‌باشد. قاصدک به عنوان گیاه محرک ، برای مشکلات کبدی و کلیوی استفاده می‌شده است. این گیاه از قدیم جهت کاهش عوارض‌ جانبی داروهای شیمیایی ، درمان عفونت‌ها ، مشکلات کیسه‌ی صفرا ، کم‌شدن آب بدن و تورم مورد مصرف بوده است. برگ‌های قاصدک حاوی مقادیر زیادی مواد مغذی شامل ویتامین ث ، ویتامین ب ۶ ، تیامین ، ریبوفلاوین ، کلسیم ، آهن ، پتاسیم و منگنز است. طعم تلخ آن را نیز می‌توان به سادگی و با انداختن برگ‌ها در آب جوش به مدت ۲۰ ثانیه از بین برد. بالاخص این گیاه منبع بسیار خوبی از ویتامین آ می‌باشد و جهت مبارزه با سرطان نیز بسیار مفید است.

با شفادهنده‌ی درونی خود آشتی کنید: چگونه از گیاهان دارویی استفاده کنیم.

در گذشته، من گیاهان را از لحاظ مختلف بررسی کردم. به عنوان جایگزینی سالم‌تر به جای داروهای شیمیایی و برای مداوای بسیاری از آثار بیماری‌ها. اما نه به‌عنوان درمان قطعی دلایل اصلی و پنهان بیماری‌ها. حالا نظرم را عوض کرده‌ام. به نظر من گیاهان می‌توانند به سلامت شما به صورت ریشه‌ای و بنیادی کمک بسیاری بکنند. درست مانند غذا. در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰ می‌توانستید به یک داروخانه رفته و صدها گیاه دارویی را در آن مشاهده کنید. بیشتر از ۹۰ درصد مردم از دانش نیاکانشان می‌دانستند که چگونه با گیاهان دارویی می‌توانند بیماری‌های شایع و آسیب‌ها را درمان کنند. آن‌ها در واقع مجبور بودند چون دارویی دیگری وجود نداشت.

با ظهور پدیده‌ای که به نام پزشکی مدرن پس از جنگ جهانی اول شناخته می‌شد، گیاه‌درمانی کم‌کم از میان رفت و به عنوان پزشکی سنتی شناخته شد. به‌جای استفاده از طبیعت برای مداوا، که قرن‌ها مورد استفاده بود، مردم شروع به استفاده از داروهایی شیمیایی به عنوان منجیان مدرن کردند. اگر مایلید تا بیشتر از گیاهان دارویی استفاده کنید در اینجا به ۹ نکته اشاره می‌کنم.

[fruitful_dbox] حتما بخوانید :چای یا دارو , کدامیک درست است؟ [/fruitful_dbox]

شروع به یادگرفتن تشخیص سه گیاه دارویی کنید که در منطقه‌ی شما زیاد می‌رویند و از خواص و کاربردهایش نیز اطلاع کسب کنید.

حداقل یکی از آن‌ها را در باغچه و یا گلدان بکارید.

یک شربت ، جوشانده ، دم‌نوش و یا مرهم از آن‌ها بسازید. یا از هر کدام یکی.

گیاهانی مانند نعناع ، به‌لیمو ، بهارنارنج ، گزنه و یا هر گیاه دیگری که در منطقه‌ی شما سبز می‌شود را کاشته و جهت مصرف خشک کنید.

گیاهی را پیدا کنید که هر روز صبح در کنار آن بنشینید. آن گیاه را نقاشی کنید.

یک مهارت درمانی را که دوست دارید داشته باشید اما ندارید را شناسایی کرده و راهی برای یاد گرفتن آن بیابید. شاید با حاضر شدن سر کلاس‌های گیاه‌درمانی و یا رایحه‌ درمانی.

یک جعبه‌ی کمک‌های اولیه‌ی گیاهی درست کنید.

در جمع خود یک سازمان درمان‌ گران محلی جهت موارد اورژانسی تشکیل دهید.

با گیاهان دارویی منطقه‌ی خود، یاد بگیرید که چگونه یک بیماری و یا بیماری یکی از بستگانتان را درمان کنید.
مطلب کامل در لینک زیر بخوانید
https://hojrenama.com/2017/04/03/%d8%a2%d8%b4%d9%86%d8%a7%db%8c%db%8c-%d8%a8%d8%a7-%da%af%db%8c%d8%a7%d9%87%d8%a7%d9%86-%d8%af%d8%a7%d8%b1%d9%88%db%8c%db%8c-%d9%be%d8%b1-%d8%ae%d8%a7%d8%b5%db%8c%d8%aa/